Van Weimar rijden we vrijdag 12 juli naar Hagen
In de jeugdherberg blijkt er een probleem te zijn met de kamerverdeling.
We moeten met vijf op één kamer slapen, maar voor de laatste nacht kunnen we daarmee leven, het is zelfs plezant.
Na de check-in rijden we naar de site Elbershallen voor het avondmaal in restaurant
El Mosquito
 |
| El Mosquito |
S'anderendaags, zaterdag 13 juli, onze laatste dag, bezoeken we de stad.
Het Karl Ernst Osthaus museum, het vroegere Folwang Museum, waarvan het interieur werd
ontworpen door
Henry van de Velde.
Het Folwang museum herbergde de collectie van karl Ernst Osthaus, maar toen die door zijn erfgenamen verkocht werd aan de stad Essen kreeg Hagen bezit van het lege museumgebouw.
Na de Tweede Wereldoorlog, de nieuwe directeur van Hagen's stedelijk kunstmuseum, Herta Hessen, hield toezicht op de restauratie van het oude Folkwang gebouw naar een nieuw huis voor Hagen's kunstmuseum. Hoewel het oorspronkelijke interieur is verloren als gevolg van de wederopbouw en de Tweede Wereldoorlog bombardementen, is het interieur enkele malen gerestaureerd en geeft een redelijke benadering van Osthaus 'oorspronkelijke museum, zo niet haar collectie.
Onder haar leiding, het museum gericht op het heroveren van wat de stad had verloren toen de Folkwang collectie werd verkocht aan Essen. Het museum werd een focus voor exposities van art nouveau en expressionistische kunst.
 |
| Regine & Diane |
 |
| De" Douglas Lounge" |
 |
| Ida Gerhardi "Portret van Karl Ernst Osthaus" |
Karl Ernst Osthaus, mecenas en organisator,
probeerde rond 1900 met zijn Folkwang-idee een ideale samenleving te creëren
waar kunst en design de kwaliteit van het leven moesten verbeteren.
Hij trok
daarvoor een groot aantal architecten en kunstenaars uit binnen- en buitenland
aan, zoals Peter Behrens, Henry van de Velde, Walter Gropius, Ferdinand Hodler
en Thorn Prikker.
Bijzonder is het Karl Ernst Ostmuseum, waar van
de Velde het prachtige interieurdesign voor ontwierp en Georg Minne zijn
‘fontein’, en met een collectie schilderkunst van het Duits expressionisme tot
Emil Schumacher.
 |
| Christian Rohlfs "Rotes Haus in Dinkelsbühl' 1921 |
 |
| Christian Rohlfs "Pierette" 1911 |
 |
| Erich Heckel "Der Freund" 191 |
 |
| Max Pechstein "Jockey" 1920 |
 |
| Emil Nolde "Zinnien und gelbe Sonnenblumen" 1940 |
 |
| Ernst Ludwig Kirchner " Erich Heckel" 1910 |
 |
| Kopie van George Minnes' jongelingen door Paul Kussmann (carara marmer) |
 |
| Anselm Kiefer "Samson & Delilah" |
 |
| Otto Dix "Zelfportert met Muze" |
 |
| Aquarelle auf Japan |
Die Architektur der Erinnerung ist das Hauptwerk der
“Offenen Archive” von
Sigrid Sigurdssons.
Es kann zugleich als die zentrale Arbeit der Künstlerin bezeichnet werden, in der sich einzelne Werkkomplexe aus unterschiedlichen Werkphasen zusammen mit den Beiträgen zahlreicher Autorinnen und Autoren zu einem vielschichtigen und vielteiligen Konstrukt verdichten. 
Es handelt sich um eine archiv- und bibliotheksähnliche Rauminstallation, die seit 1988 zum Kern der zeitgenössischen Sammlung des Osthaus-Museums in Hagen gehört. Sie wurde beständig verändert und erweitert und wurde bis 2006 unter dem Titel “Vor der Stille” im oberen Stockwerk des Altbaus präsentiert.
Het huis werd eveneens door Henry van de Velde ontworpen, en maakt nu deel uit van het Museum.
Osthaus initieerde ook een volksbuurt, een tuinstad project, en voorstellen voor een algemeen ontwikkelingsplan voor het Rijnlands-Westfaalse industriegebied.
De tegel triptiek met faun en nimfen is van Henri Matisse
 |
| Vrouwenhoofd van George Minne |
 |
| De grote knielende van George Minne |
 |
| Spanische (Andalusien) fliesenkeramik |
 |
| Karl Ernst Osthaus met zijn kunstenaars (Bruno Taut staande 2e van rechts) |
Rond 14u vertrekken we terug naar Brugge
